โดย อลงกรณ์ หล่อวัฒนา
19 ธันวาคม 2565 – 22 มกราคม 2566
ที่ Matdot Gallery, Matdot Art Center
จากความตั้งใจสร้างสรรค์ผลงานศิลปะเพื่อบอกเล่าเรื่องราวความรักที่มีต่อแม่ผู้ให้กำเนิดของ อลงกรณ์ หล่อวัฒนา สู่ภาพเหมือนบุคคลจำนวนยี่สิบแปดภาพ เผยให้เห็นสภาวะทางอารมณ์ที่แปรเปลี่ยนไปในห้วงเวลายี่สิบแปดวันก่อนการเสียชีวิตของท่าน ภายใต้แนวความคิดที่ว่า “เราทุกคนย่อมต้องเผชิญกับช่วงเวลาแห่งความสูญเสีย แต่เราจะรับมืออย่างไร เมื่อเวลานั้นเดินทางมาถึง” ท่วงท่าของฝีแปรงและการเลือกใช้สีสันอันหลากหลายที่ปรากฏในผืนผ้าใบเปรียบเสมือนบันทึกของการพยายามทำความเข้าใจสัจธรรมในโมงยามสุดท้ายของการมีชีวิต
เป็นเวลากว่าสามปีที่ผลงานชุดนี้ได้ถูกเตรียมการเอาไว้ ย้อนกลับไปเมื่อครั้งที่คุณแม่ของอลงกรณ์ยังมีสุขภาพแข็งแรง ศิลปินวางแผนสร้างสรรค์ผลงานชุดใหม่ด้วยการถ่ายภาพคุณแม่ เพื่อบันทึก “รอยยิ้มที่สดใส” ของท่านในหลากอิริยาบถ จากหลายช่วงเวลาที่ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน จนกระทั่งในปี 2565 เมื่อคุณแม่ล้มป่วยลง ทำให้อลงกรณ์ตระหนักได้ว่าช่วงเวลาแห่งการจากลาใกล้เข้ามาทุกที เป็นเหตุให้เขาเปลี่ยนมาใช้เวลาทุกวินาทีที่เหลืออยู่ในการวาดภาพสีน้ำมันเหล่านี้แทนการถ่ายภาพ
ตลอดระยะเวลาหกเดือนนับตั้งแต่อาการของคุณแม่ทรุดหนักจนกลายเป็นผู้ป่วยติดเตียง อลงกรณ์ทุ่มเทแรงกายแรงใจปาดป้ายฝีแปรงลงบนผืนผ้าใบ พร้อมกับต้องเผชิญหน้ากับแรงเสียดทานอันเป็นผลมาจากความโศกเศร้าที่เกาะกินจิตใจ ไม่ต่างอะไรกับป็นการเดินทางท่ามกลางความว้าเหว่และเต็มไปด้วยข้อสงสัย เรื่องราวของสัจธรรมแห่งชีวิตผสานเข้ากับอารมณ์ความรู้สึกอันเป็นส่วนตัว ถูกกลั่นกรองออกมาไว้บนผืนผ้าใบ จากภาพที่ถูกร่างเอาไว้ครึ่งๆ กลางๆ ระหว่างการตั้งคำถามต่อจุดสิ้นสุดของชีวิต ค่อยๆ ถูกเติมเต็มด้วยสีสันอันสดใสตามแนวทางการสร้างสรรค์ส่วนตัวของศิลปิน ก่อนจะคลี่คลายไปสู่การสำแดงอารมณ์อันบริสุทธิ์ คงเหลือเพียงแก่นของ “ความเป็นแม่” เฉกเช่นเดียวกันกับความทรงจำอันเด่นชัดซึ่งยังคงตราตรึงอยู่ในหัวใจของศิลปิน คุณแม่ผู้เป็นที่รักจากไปในวัยเก้าสิบสามปี
“แม้ว่าความสูญเสียจะทำให้เรารู้สึกหดหู่ เศร้าหมอง แต่ศิลปะสามารถทำให้เรากลับสดใสได้อีกครั้ง และในฐานะศิลปิน ผลงานศิลปะชุดนี้จึงเปรียบเสมือนเครื่องมือที่ใช้บันทึกความทรงจำที่สดใส เพื่อระลึกไว้ถึงแม่ผู้เป็นที่รัก”
